Φωτογραφικό project που εστιάζει στις αναμνήσεις και τα συναισθήματα
Όταν στα 19 μου έφυγα από το σπίτι μου για σπουδές, άφησα πίσω τα πάντα στο δωμάτιό μου, εκτός από κάποια βιβλία που πίστευα ότι θα χρειαζόμουν, τα ρούχα μου και λίγα προσωπικά αντικείμενα. Αν και ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα ξαναγύριζα για να μείνω μόνιμα εκεί, ακόμα και όταν τελείωνα τις σπουδές, το πατρικό σπίτι είναι “σταθερά”, είναι “σημείο αναφοράς”, τουλάχιστον για όσο ζει σε αυτό η οικογένειά σου, οπότε και η θέση όλων των υπαρχόντων μου θεωρούσα πως ήταν εκεί. Περίπου 2 δεκαετίες αργότερα, όταν το πατρικό σπίτι άδειασε από ανθρώπους, πήρα κοντά μου μόνο φωτογραφίες, συλλογές, γράμματα και μερικά απλά αντικείμενα που στα μάτια μου γίνονται σπουδαία, καθώς συνδέονται με πρόσωπα και στιγμές.
Το φωτογραφικό project που παρουσιάζεται σε αυτή τη gallery ξεκίνησε το 2020 και εστιάζει σε αναμνήσεις και συναισθήματα που ξετυλίγονται μέσα από το υλικό που φύλαξα, ημερολόγια της παιδικής ηλικίας, συλλογές, οικογενειακά άλμπουμ, προσωπικά αντικείμενα αγαπημένων προσώπων. Μικρά, καθημερινά και απλά στοιχεία που όλοι έχουμε κρατήσει από τα χρόνια της αθωότητας και την εφηβική ηλικία, για να μας θυμίζουν τις στιγμές, τους ανθρώπους, όσα νιώσαμε, όπως και να μας κάνουν να νοσταλγούμε όσα και όσους μας λείπουν.
Δείτε, επίσης, τη gallery: Heal Yourself. Self-Portraits In Black And White